MARKRIJK.NL

Dit blog is op een nieuwe plek te vinden: www.markrijk.nl

KLIK!

GESTOPT?

"Ga je ooit nog eens een blogje plaatsen?" Die vraag werd de laatste maanden weer regelmatig naar mijn oren geslingerd. Tja, het was rustig, zeg maar gewoon ontzettend rustig met bloggen. De tijd en zin om 's avonds nog even een blogje te schrijven was er niet. Terwijl er de laatste maanden genoeg is gebeurd.

Petekind Li-Chen is in Nederland en het gaat ontzettend goed met haar. De 150 kilometer van de Amstel Gold Race Toertocht heb ik met het snot voor mijn ogen uitgereden.  De EPZ Omloop van Borsele was wederom een succes. En het grootste nieuws... begin april hebben we een huis gekocht in 's-Heerenhoek. Een heerlijk vrijstaand huisje waar we vanaf eind juni gaan wonen.

Weer voldoende materiaal om het bloggen weer op te pakken. En dat ga ik doen. Vooralsnog op dit blog, maar ik ben intussen bezig om weer een 'echte' blog te maken.

PETER & METER

We weten het al hele lange tijd dat we Peter en Meter zouden worden, maar wanneer? Het waren niet de gebruikelijke 9 maanden, maar... ja, hoelang eigenlijk?

Pieter en Barbara zijn al vele jaren bezig met de adoptie van een Chinees kindje. Een periode die wij vanaf het begin van dichtbij hebben meegemaakt. Vele verhalen over "intake" gesprekken aangehoord, de bergen papieren rompslomp, maar vooral het wachten. Wachten tot eindelijk het belletje komt dat er een kindje voor hun is.

Zes november was het zover, Li Chen! Een meisje van 17 maanden, kerngezond, maar met een kleine handicap aan haar handje. Wanneer Pieter en Barbara konden afreizen was nog onbekend, maar dat zou nog een maand of 3 a 4 duren.

Zaterdag is het zover, Pieter en Barbara gaan naar China om Li Chen te halen en gelukkig zijn ze te volgen via hun weblog. Het zal toch even vreemd zijn, we zetten ze met z'n tweeën af op Schiphol en op 16 maart en komen met z'n drieën terug. Maar zin? Ontzettend! Li Chen, je bent van harte welkom!

VERKOCHT!

 

Het heeft 4,5 maand geduurd, maar ons appartement is verkocht! Vanaf 1 juli gaan we ergens anders naar toe, maar waar? In ieder geval kunnen we verder gaan kijken om op zoek te gaan naar een nieuw stulpje. Wie weet dat we in de zomer nog heerlijk kunnen bbq'en in een heerlijk nieuw tuintje.

1 FEBRUARI

Het is 1 februari. De dag die in Zeeland en op de Zuid-Hollandse eilanden voor eeuwig in het teken zal staan van de rampnacht van 1953.

Afgelopen jaar is natuurlijk de film De Storm uitgekomen. Een prima film die de ramp bij het grote publiek heeft gebracht. Voor mij is echter het waargebeurde verhaal van de familie Los het verhaal van die nacht. Een verhaal wat door merg en been gaat en wat fantastisch in beeld is gebracht door de makers van de serie Boven Water wat in 2003 is uitgezonden bij Omroep Zeeland. Ieder jaar denk ik wel even aan die aflevering, want wat die familie heeft meegemaakt is met geen pen te beschrijven.

EUGÈNE

Televisie is op zijn mooist wanneer je niet hoeft te sleutelen aan een verhaal. Registreren is voldoende, meer niet. En Eugene, die is daar het pure voorbeeld van... heerlijk!



Met dank aan: zbdigitaal

AMSTEL GOLD RACE TOERVERSIE

Begin vorig jaar kocht ik een racefiets en stelde me een doel. Het uitrijden van de Delta Toertocht. Het lukte, al gingen de laatste kilometers niet in de koude kleren zitten. Mijn enthousiasme voor het toerfietsen was echter geboren en ik keek uit naar een volgend hoofdstuk.

Die heb ik gevonden, de 150 kilometer van de Amstel Gold Race voor toerfietser op zaterdag 17 april. Ja, het is even wat anders, want natuurlijk zit deze wedstrijd vol akelige bergjes. En met mijn logge lichaam alles naar boven duwen is niet één van de makkelijkste wegen naar euforie.

In ieder geval is de eerste beklimming al genomen, want de 12.000 startbewijzen waren binnen 35 minuten uitverkocht. Ik heb er in ieder geval één weten te bemachtigen en kan dus in training. Ruim 12 weken om in topconditie aan de start te komen.

DAN TOCH, DE IPHONE

Vorig jaar heb ik expres niet voor de Iphone gekozen. Een te slechte camera en ook nog eens zonder flits. Ik kan het als omroepmedewerker niet maken om bij een nieuwsfeit met zwarte foto's terug te komen. Echter, ik ben gezwicht. Afgelopen jaar heb ik regelmatig met de IPhone van anderen gespeeld en ik werd met de minuut enthousiaster. De applicaties, de handigheid, ik kon niet wachten tot mijn abbo was afgelopen.

We zijn een jaar verder en jawel, hij ligt naast me. Blinkend lacht hij me toe onder een mooi siliconen rubbertje. Na een dag spelen moet ik voor het bellen nog terug grijpen naar mijn Nokia, het is dat moet, maar anders. Ik val regelmatig van de ene in de verbazing. De IPhone kan dingen waar ik van te voren geen rekening mee had gehouden. Mail, Twitter, ik ben de komende tijd nog niet uitgekeken op wat hij kan. Komende maanden zal ik wel eens een update geven op dit blog van wat ik allemaal ben tegen gekomen.

ROWWEN HEZE

Het waas zondag in 't zuiden
Niks an de hand en wat d'r gebeurde
Keumt merg pas in de krant...
Maar vandaag natuurlijk al op deze blog.



Het leek wel of het een veredeld zondagmiddag uitstapje was. Nette overhemden, dames keurig in de rok, waar waren de oude t-shirts die later vol biervlekken zouden zitten? Ze waren er godzijdank, want eerlijk is eerlijk, bij Rowwen Heze moet je toch minimaal 1 keer een glas bier op je donder hebben gekregen.

Rowwen Heze heeft in de jaren wel zoveel nummers in hun repertoire dat je weet dat ze niet alles kunnen spelen. Natuurlijk, Neus Umhoeg, Roeie Klied, Zondag in 't Zuiden, ze zijn langs gekomen. Een strakke set waar ik in het begin wat vermoeidheid bespeurde. De mannen waren vanochtend vanuit Limburg komen rijden, "Vanaf Roosendaal hebben we in een sneeuwstorm gestaan, het scheelde niet veel of we hadden hier niet op tijd geweest. " Een 5 nummers verder was de zaal warm en kwamen de mannen in hun flow. Een mooie afwisseling van heerlijke luisterliedjes met up-tempo Tex-Mex nummers. Het was weer mooi om Rowwen Heze live te zien. "Zeeland, hopelijk tot snel!" Nou, dat hoop ik ook. En ik ben er weer bij!

Met de glazen bier is het natuurlijk goed gekomen. Mark zat heel de middag aan de Spa Blauw, maar was tot 3 keer toe het slachtoffer van een gele rakker. Zo hoort dat.

NATUURIJS

Dat was gister bijzonder goed genieten. Voor het eerst weer de ijzers onder gebonden en het echte natuurijs op. De Nansebaan in Goes ligt er op het eerste gezicht redelijk bij, het was echter uitkijken voor de vele scheuren. Geen probleem natuurlijk, want wat geeft het een fantastisch gevoel om over het water te scheuren.

1 JAAR TWITTER

Hieperdepiep hoera! Nee, er is niemand jarig, maar ik heb wel iets te vieren, want vandaag Twitter ik precies 1 jaar. Tijd voor een feestje!

Lange tijd heb ik Twitter echter afgezworen. Is het nu zo interessant dat ik weet wanneer diegene op de plee zit of zijn kon afveegt? Wat is het nut om te weten dat Pietje nu in Amsterdam is? Ik was sceptisch, zeer sceptisch, maar toch heb ik me aangemeld en het eens geprobeerd. In het begin was het zwoegen, niet weten hoe ik interessante mensen kon vinden en wat ik er zelf op moest zetten? Je geeft een stuk privacy bloot, maar geeft dat?

We zijn een jaar verder en ik kan het bijna niet meer missen. Twitter is informatie inwinnen, informatie geven, flinke discussie, maar bovenal enorm gezellig. Soms lijkt het of je in het café op de hoek bent beland.

Door Twitter heb ik het afgelopen jaar veel nieuwe interessante mensen ontdekt. Sommigen heb ik nog nooit gezien, maar het meer en deel heb ik intussen ontmoet. Het is vooral erg leuk dat op een gegeven moment een aantal collega's en vrienden zijn mee gaan Twitteren, waardoor digitaal en in real-life hand in hand samen gaan.

Ik kan nog uren over Twitter lullen, maar het is vooral een kwestie van zelf ontdekken. Doe je het nog niet, ga er eens mee aan de slag. En aan degene die al fan zijn, ik hoop dat jullie het tot in eeuwigheid vol houden.

BOWIE (2)

Nooit gedacht dat het afscheid van Bowie zoveel pijn zou doen. De eerste dag was loodzwaar. Het voelde of er een brok in mijn maag lag die me tijdens het zwemmen zo naar de bodem zou doen zakken.

Steun hebben we voldoende gehad. Sms'jes, mailtjes, belletjes, bezoekjes kaartjes en een lading tweets. Het helpt ontzettend op een moment dat je het even lastig hebt. Aan allen, ontzettend veel dank!!

Op zo'n moment is het goed om te horen dat collega's, vrienden en bekenden ook direct komen dat we ons absoluut niet voor hoeven te schamen voor ons verdriet. Ik heb de afgelopen dagen voldoende verhalen gehoord van mensen die dagen van slag waren nadat hun huisdier overleed. We zijn dus niet de enige.

Zo zachtjes aan komen de goede herinneringen aan Bowie weer bovendrijven, want wat hebben wij ons kapot gelachen om 'm. Een heerlijk eigen willetje, altijd op schoot en hele verhalen tegen je vertellen. Echt een kat die van gezelligheid hield en altijd bij je wilde zijn. Ik noemde hem dan ook niet voor niets mijn beste maat. Onvoorwaardelijk stond hij voor je klaar al kwam ik in beschonken toestand thuis.

Regelmatig, zat hij op schoot wanneer ik achter de computer zat. Hij zette zich klaar op mijn benen en maar loeren naar katten die aan het vechten, spelen of mauwen waren. En was het filmpje ten einde dan zat hij me aan te kijken wanneer de volgende kwam. "Doe er nog eens één!"

We zullen Bowie nooit vergeten én hij is ook nog een beetje bij ons. We zouden Bowie heel graag in onze tuin willen begraven, alleen hebben we (nog) geen tuin. Ons appartement staat te koop en we hopen dat er komend jaar een mooi tuintje bij ons nieuwe huis ligt. Vandaar dat we Bowie afgelopen maandag hebben gecremeerd. Vandaag zijn we zijn urntje op gaan halen. Een lief klein urntje die ons laat terug denken aan de ontzettend goed momenten die we met hem hebben gehad. Bowie, je was geweldig!

BOWIE

Vanmorgen om 08:15 uur is Bowie rustig en vredig ingeslapen bij de dierenarts.

We zijn nieuwjaarsdag naar de dierenarts gegaan en daar bleek dat zijn nieren niet meer goed functioneerden. Helaas wilde de medicatie niet aanslaan en verzwakte hij met het uur. Bowie is blijven vechten tot het laatste moment, maar bleek vanmorgen al in een lichte coma te zijn waarna de beslissing, om hem in te laten slapen, snel gemaakt was.

Bowie is 10 geworden en we zullen 'm echt ontzettend missen!

SERVER CRASH

De vaste bezoeker heeft het al gemerkt, markinbeeld.nl ligt er al geruime tijd uit. De server, waar de blog staat, heeft een zware crash gehad. Een crash die meer problemen oplevert dan was gedacht. Godzijdank zijn alle bestanden gered, maar het herstellen van het euvel kan nog enige tijd duren. Aangezien ik het bloggen na twee weken toch ga missen, heb ik maar een tijdelijke oplossing gemaakt. We kunnen weer!