BOWIE (2)

Nooit gedacht dat het afscheid van Bowie zoveel pijn zou doen. De eerste dag was loodzwaar. Het voelde of er een brok in mijn maag lag die me tijdens het zwemmen zo naar de bodem zou doen zakken.

Steun hebben we voldoende gehad. Sms'jes, mailtjes, belletjes, bezoekjes kaartjes en een lading tweets. Het helpt ontzettend op een moment dat je het even lastig hebt. Aan allen, ontzettend veel dank!!

Op zo'n moment is het goed om te horen dat collega's, vrienden en bekenden ook direct komen dat we ons absoluut niet voor hoeven te schamen voor ons verdriet. Ik heb de afgelopen dagen voldoende verhalen gehoord van mensen die dagen van slag waren nadat hun huisdier overleed. We zijn dus niet de enige.

Zo zachtjes aan komen de goede herinneringen aan Bowie weer bovendrijven, want wat hebben wij ons kapot gelachen om 'm. Een heerlijk eigen willetje, altijd op schoot en hele verhalen tegen je vertellen. Echt een kat die van gezelligheid hield en altijd bij je wilde zijn. Ik noemde hem dan ook niet voor niets mijn beste maat. Onvoorwaardelijk stond hij voor je klaar al kwam ik in beschonken toestand thuis.

Regelmatig, zat hij op schoot wanneer ik achter de computer zat. Hij zette zich klaar op mijn benen en maar loeren naar katten die aan het vechten, spelen of mauwen waren. En was het filmpje ten einde dan zat hij me aan te kijken wanneer de volgende kwam. "Doe er nog eens één!"

We zullen Bowie nooit vergeten én hij is ook nog een beetje bij ons. We zouden Bowie heel graag in onze tuin willen begraven, alleen hebben we (nog) geen tuin. Ons appartement staat te koop en we hopen dat er komend jaar een mooi tuintje bij ons nieuwe huis ligt. Vandaar dat we Bowie afgelopen maandag hebben gecremeerd. Vandaag zijn we zijn urntje op gaan halen. Een lief klein urntje die ons laat terug denken aan de ontzettend goed momenten die we met hem hebben gehad. Bowie, je was geweldig!